Zeehonden flocken

Voilà se, de eerste verkoudheden van het jaar zijn gepasseerd en het waren er goeie.
Kleine dame, 39°, snottebellen ( in alle kleuren en maten als je ze bij de kinderarts moet beschrijven), de eerste bronchite was feit. En gezien de evolutie die het vorig jaar volgde, waren we toch iets voorzichtiger. Maar plots grote tranen, dikke tranen, 'mijn oor' was het enige wat eruit kwam. En dat nadat het bezoek bij ons vertrokken was. Een oorontsteking, vrijdagavond 20u, ... De medicatie kwam er, van destijds gewoon weer uit. Toch maar aandringen om iets te nemen, ' neen niet die, want die plakt in mijn mond' ...
En die nacht besloot kleine meneer ook koorts te krijgen en moest de huisarts van wacht meteen voor 2 kinderen komen, 2 keer antibiotica. Wat dus achteraf  gezien niet nodig was voor kleine meneer. Want hij besloot niet meer te eten. Na nog een bezoekje aan de kinderarts, aerosollen .... Antibiotica was overdreven, maar als een arts dat voorschrijft ....
En eten doet hij nog niet geweldig, hij klinkt nog als een zeehond en slaapt nog minder, maar dat is niets vreemd. Zij ging vandaag terug naar school, wat een plezier.
Maar we blijven doorgaan hè, alleenstaan die oorpijn heeft zich verplaatst ....

En gisteren had ik een flockavondje met vriendinnen. Ze hadden onze kinderen zien lopen en ik heb het geheim doorgegeven. Toch wel tof, zo heb je plots een super tshirt. Beide kinderen werden voorzien van 2 tshirts en een meeneem schriftje. Onze zoon is weg van zijn windmolen tshirt. Hij ziet ook overal windmolens in, de draaidop van de drinkbus bv; en tekent overal windmolens ... .

Amai, ik ga toch eens werk moeten maken van een berg foto's en leuke teksten. Er wordt aan gewerkt!

Tot later

Ik ben er nog

Lang lang geleden poste ik hier nog eens een berichtje. Zo druk is het hier nochtans niet, maar soms komt het er gewoon niet van, ken je dat. Ik vind vooral dat er bij mij fotootjes moeten bijstaan, maar Telkens die haperende laptop opstarten, in gang fietsen, zie ik niet zitten. Ik maak en lees meestal op de iPad. Als ik dat ding ooit in eigen handen krijg, want zowat het ganse gezin ziet het wel zitten, dit speelgoed.

Lang geleden gingen we op vakantie, onze herfstvakantie. En er lag sneeuw! De laatste kilometers reden we in de sneeuw, onze kinderen keken hun ogen uit. Onverwacht, maar we hadden alles bij! Onze kleine dame heeft ervan genoten, die ging er echt helemaal voor, Amai dat had ik niet verwacht. Met de poepglijder van de berg af, een hoge berg, over de trap gevlogen en gelukkig opgevangen door iemand, anders was het feest van korte duur geweest. Alleen die ellendige uurverandering .... Eer onze kinderen er mee weg waren, ... Die dame had deze keer helemaal geen vakantiestress, ik maakte een kalender, op voorhand. Dus ze wist goed wanneer we terug naar huis gingen. Geen stress. Elke dag opnieuw hoorden we haar lachje, want zien ... Alleen maar om haar in bed te leggen.   ( daar ligt ze trouwens nu ook, ziek)
En kleine meneer, tja die open trap stak zijn ogen uit. 2 keer is hij gevallen. Een dikke neus was het resultaat. En de laatste 2 dagen was hij ziek ... Ik denk niet dat het voor hem zo leuk was. Lang in de sneeuw rondlopen ging niet, buggy zitten doet hij niet graag, hij kon niet op elke berg klimmen, veel frustraties dus.
Voor ons was het soms rustig, soms druk een veel bezig zijn met de jongste. Het was wel leuk om er tussenuit te zijn, maar de laatste 3 dagen, nachten waren voor mij wat zwaar. Even leek het alsof het slaapprobleem helemaal terug was ...

En sinds ik thuis ben is er veel genaaid, gehaakt. Hier een foto van het heksen kleed voor kleine dame, want elke kleuter mocht verkleed naar het heksen feest. Ze zag het niet zitten, wilde alleen als prinses. Tot ze concludeerde dat een heks gewoon een zwart prinsessenkleed aan had. Dus mama, naaien maar. Dankzij wat goede raad: een cirkelrok en nog een doorgeknipte cirkelrok als cape. En dan had ik nog een zwarte t shirt met een kroontje en haar naam op liggen ... Lang geleden geflockd. De hoed maakten we samen met de restjes stof, net zoals de bezem.

En ze kon zwieren .... Een gelukkig kind....